Dzisiaj fotograficzne uzupełnienie jednego z moich pierwszych wpisów o Indiach. Do końca życia będę pamiętał łzy w oczach tego Sikha, gdy pod koniec rozmowy podzieliłem się z nim moją opinią o ich religii, stylu życia. Złożone jak do modlitwy dłonie, wzrok skierowany ku niebu w niemym dziękczynieniu i wilgoć oczu, gdy usłyszał od obcego, że ten nie dość, że zna zasady kierujące ich życiem, to jeszcze uważa je za prawe i słuszne. Straight & sharp. Sól tamtej ziemi.

Sikhijski sprzedawca - Delhi

     W słuchawkach cicho gra „Sometimes I feel like screeming”, przeglądam zdjęcia z tak niedawnego wyjazdu. Uśmiecham się na wspomnienia budzone kolejnymi obrazami. Twarze ludzi, widoki ulic, widoki. Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że zachorowałem na Indie, że tęsknię za tym krajem, gdzie pomimo straszliwej biedy, ludzie potrafią się uśmiechać, gdzie znajomości nie kończą się wraz z zakończeniem interesów. Kraju pełnego zwykłej ludzkiej życzliwości i ciekawości drugiego człowieka, postrzeganej w sposób daleko wykraczający poza zasobność portfela, nowy samochód czy też kwoty wydane na sushi.
     W pamięci utkwiła mi scena, gdy nowo poznani ludzie potrafili zaopiekować sie moim plecakiem, którego zawartość znacznie przekraczała ich wieloletnie dochody, a gdy wróciłem czekał na mnie poczęstunek ich codziennym prostym posiłkiem. Nikt nie chciał słyszeć o zapłacie - zrobili to „bo tak wypada”.
- Sir, odwiedziłeś naszą świątynię kilka dni temu. Jeśli tylko wyrazisz zgodę, oprowadzę Cię dzisiaj po niej. - W Paśupatinath tymi słowami zaczepił mnie człowiek.
- Nie, to nie chodzi o pieniądze! - szybko dodał widząc wyraz mojej twarzy. Chcę pokazać ci naszą kulturę, naszą religię. Byś mógł zrozumieć, by nie wydawała ci sie tak obca i inna.

     Zaraz po powrocie do Polski, zadano mi pytanie o sens jechania do „biednych i brudnych barbarzyńców”. Pomijając już ksenofobiczne ograniczenia pytającego, na to pytanie mogę dać jedną odpowiedź: tamten kraj, tamta kultura potrafi otworzyć oczy na innego człowieka.
Ponoć Indie mnie zmieniły. Mam nadzieję, że to prawda. I że zmieniłem się na lepsze.