Bartosz Sobanek

     A przynajmniej mam taką nadzieję, że uda się powrócić do częstych wpisów. I do fotografowania. Niestety blisko dwuletnia przerwa uzmysłowiła mi, że robienie zdjęć nie jest jazdą na rowerze i gdy brakuje praktyki to i brak jest efektów. Trochę przeraża mnie sytuacja, gdy spośród wielu zdjęć nie mogę wybrać takiego, które w pełni by się broniło. W każdym razie będę próbował — oto kilka zdjęć zrobionych w trakcie trzydniowych wakacji w Pradze.

     Dzisiaj tylko zapowiedź czegoś, co ja uznaję za całkowitą rewolucję w mojej fotografii. Ze względu na pośpiech, na ciągły brak czasu i brak weny rzadko zdarza mi się wrzucać aparat do torby. Targanie średniego formatu już nie wydaje się tak dobrym pomysłem jak kiedyś. Dzisiaj mam ze sobą telefon. I wierzcie mi, te wszystkie ramki służące kadrowaniu, poziomice, stabilizacje obrazu, wysokie czułości sprawiają, że wciąż łapię obrazy. Przez długi czas nie mogłem przekonać się to rezultatów otrzymywanych na tak małych rejestratorach obrazu, wciąż mi coś w tym obrazie nie grało. Jednak Nokia, której jestem fanem, z każdym modelem sprawia, że wyniki komórkowego „fotografowania” stają się coraz ciekawsze.
Zdjęcie, które dołączyłem do dzisiejszego wpisu to efekt mojej współpracy z Nokią Lumia920 — jest to wieczorne zdjęcie, z ręki, przygotowane w oprogramowaniu Fotor (działającym na telefonie). Patrząc na efekt końcowy dochodzę do wniosku, że by zyskać trochę lepszą jakość obrazu i zrobić to zdjęcie „prawdziwym” aparatem musiałbym targać ze sobą statyw. Nie wspominając o kilku kilogramach fotografii w postaci samej kamery... Ale nie znaczy to, że odejdę zupełnie od aparatów! Co to to nie! Jednak okazuje się, że komórka w kieszeni jest dobrym rozwiązaniem, gdy nie możemy posiłkować się większym (i cięższym) sprzętem.

     Dzisiaj połączenie dwóch poprzednich wpisów — Pragi i „focenia” komórką. Zatem zapraszam na pierwszą część większego zestawienia komórkowych zdjęć.     Tak. Jestem oczarowany stolicą Republiki Czeskiej. Z drugiej strony, gdy ma się widok z okna taki jak poniżej, to trudno nie zapałać do niej sympatią.Zdjęcia oczywiście wykonane i przygotowane w telefonie Nokia Lumia 920.

     Dawno, dawno temu. Gdy blog ten aktualizowany był często, była to tradycja. Może uda mi się do wrócić do coniedzielnego pokazywania zdjęć. Bez historii, bez opowiadania. Takich zwykłych obrazków.P.S.
     Fajnie jest odkrywać fotografię na nowo. Bez wewnętrznego nacisku na to, by każda klatka była super—hiper—mega—zajebista. Tak po prostu sobie focę. I daje mi to niesamowitą frajdę.
P.S.2
     Izoo — dziękuję za pokazanie mi „czaszuni”, minąłbym ją nieświadom niczego :)

     Tak powiedziałbym kilka lat temu, gdyby ktoś pokazałbym te zdjęcia. Kotek bowiem był przykładem czegoś, co uważałem za totalną dewaluację fotografii. Był to okres gdy marnowałem czas na portalu plfoto, przeżywającym zalew kiczyków w postaci zdjęć kotków, piesków, kwiatków. I grzybków. Wtedy wydawało mi się, że fotografia, przepraszam — Fotografia, przeznaczona jest do wyższych celów.
Od tamtego czasu trochę się zmieniło . Co więcej — teraz pozwalam sobie samemu zrobić wspomniany kiczyk. A nawet pokazać go na blogu! I, nie płonąć ze wstydu gdzieś w kącie, przyznać się, że mi się to podoba.
Cholera, starzeję się...A przy okazji — po złożeniu tego zestawu zauważyłem, że dominanta barwna (lub kolor wiodący) każdego ze zdjęć ułożyła mi tytuł — RGB (czerwony, zielony, niebieski). Ale to już chyba zbyt naciągane, nawet jak na mnie.
Miłego wieczoru.