Sometimes a photograph captures reality. Sometimes a photograph captures the imagination. Ultimately, a photograph simply captures a moment in time. And then, . . . it lives forever. gdzieś przeczytane
Sometimes a photograph captures reality. Sometimes a photograph captures the imagination. Ultimately, a photograph simply captures a moment in time. And then, . . . it lives forever. gdzieś przeczytane
Ale...
o co chodzi?
„Nie tworzę prac wybitnych, mam świadomość własnej niedoskonałości i popełnianych błędów, nie oczekuję więc pochwał i wysokich not. Wystawiam fotografie. Chcę podzielić się swoim spojrzeniem na Świat i cieszyć radością innych z ich oglądania. Życzę sobie stałego twórczego niezadowolenia z wykonanych zdjęć. Dlaczego? Bo tylko ono jest gwarancją robienia coraz lepszych.”
Mam straszną przerwę w fotografowaniu. Aparat biorę do ręki coraz rzadziej i z przykrością muszę stwierdzić, że robienia zdjęć nie można porównać do jazdy na rowerze. Niestety pewne nawyki zanikają, pojawiają się męki wyboru kadru, intuicja coraz częściej zawodzi. Tym bardziej chciałem podziękować Alicji, którą miałem okazję sfotografować na warsztatach. Dostałem cztery krótki przerwy w zajęciach i „ukradłem” jej cztery ujęcia. Trzy z nich znajdziecie poniżej.
Wybaczcie jakość i pewne przerysowania perspektywy. Miałem jedynie standardowy obiektyw 80, który masakruje geometrię. Światłomierz został gdzieś w plecaku. I do tego kaseta Contaxa była zapakowana Kodakiem 320TPX, z którego wywołaniem sobie nie poradziłem (d76 1+1 to nie jest najlepszy pomysł jeśli chodzi o ten film). Ogólnie czuję straszny niedosyt...
PS Mam nadzieję, że Alicja wybaczy mi, że jej nie retuszowałem i pokazuję czyste skany...
Kontakt
2018 (22)
Październik (1)
